همزمان با روز هنر انقلاب از دو مجموعه به نامهای «سطرهای سجدهدار»، با اشعار فارسی و «سحر آیهلری» با اشعار ترکی شاعران جوان زنجانی رونمایی به عمل آمد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، امیر رسولی شاعر و گردآورنده این دو کتاب با بیان اینکه دغدغه معرفی ظرفیت و توان شعر آیینی شاعران جوان استان از چندی پیش برایم مطرح بود که با در میان گذاشتن آن با مسئولین حوزه هنری استان و پس از تهیه و تنظیم «زیست بوم» و «الگوی تدوین نقشه تحول مراکز استانی» که امانت سنگین «پرچمداری هنر عاشورایی و روایتگری هنری و انقلابی از فرهنگ عاشورایی» را برعهده این حوزه نهاد، فراخوان جمعآوری اشعار منتشر شد و پس از جمعبندی و داوری آثار رسیده دو مجموعه به نامهای «سطرهای سجدهدار»، حاوی اشعار فارسی و « سحر آیهلری » که اشعار ترکی شاعران جوان زنجانی را در بر دارد، توسط انتشارات شانی منتشر شد.
وی در ادامه با پرداختن به موضوع هنر متعهد گفت: پرداختن به واژه هنر و طرح مسائلی در زمینه چیستی هنر و چرایی آن و همچنین چگونگی زمینه پیدایش و تبیین نقش و جایگاه هنر در جهان هستی و بیان کارکرد آن در زندگی تکلیف جنبه تعهدآوری هنر را نیز روشن میکند. تعاریف مختلفی برای هنر عنوان شده است که پاسخ به غریزه زیباییدوستی انسان و ابزاری برای توصیف زیبایی را میتوان به عنوان تعریفی ساده و کاربردی برای ورود به بحث هنر متعهد پذیرفت. اما وقتی پای مخاطبِ درک این زیبایی که انسان (جانشین و خلیفه الله بر روی زمین)است به این بحث باز میشود و همچنین توجه به آیاتی که صریحاً از دعوت به دیدن زیباییهای آسمان و آفرینش گفته است، جای تردیدی باقی نمیماند که زیبایی و ابزار درک آن یعنی هنر بایست کارکردی نیز داشته باشد.
وی ادامه داد: در طول تاریخ هیچ جامعهای نبوده که ارزشی برای آن تعریف نشده باشد و این یعنی هنر از آغاز پیدایش با تعهد گره خورده است و هموارتر کردن راه کمال انسانی را در ذات خود داشته است.
این شاعر در پاسخ به سوال اینکه «آیا اساساً هنرمندان مسئولیتی در جامعه دارند؟» افزود: مسئولیت برای هر هنرمند، ناخواسته با توجه به بهرهگیری از ودیعهی درک و بیان هنرمندانه زیباییها و خوبیها و با در نظر گرفتن اثرگذاری هدفمند در راهی که یک جامعه برای خود انتخاب میکند، تعریف میشود و بسته به جهان بینی وی میتواند سویههای مختلفی را به خود بگیرد.
رسولی در پاسخ به اینکه «این مسئولیت چیست و شامل چه مواردی میشود؟» خاطرنشان کرد: بیان هنرمندانه ارزشها و آرمانهای یک جامعه که ممکن است جامعه بابت آنها متقبل صرف هزینههای فراوان انسانی و مادی شده باشد. عدالت، وطندوستی و دستگیری از دیگران مفاهیم ارزشی مشابهی هستند که فارغ از مکتب و مذهبی خاص در هر جامعه جایگاه قابل توجهی خواهند داشت و هنرمند نیز با توجه به قرارگیری در همان جامعه نمیتواند به سادگی از کنار این مفاهیم رد شود.
وی با بیان اینکه میتوان گفت هنر در ذات خود تعهدآور است و هنرمند وقتی که بار امانت هنر را میپذیرد، گریزی از قبول مسئولیت ندارد، اظهار کرد: منتهی این موضوع که تعهد در قبال چه خواهد بود و هنرمند خود را ملزم به پاسخگویی به چه مکتب و ایدئولوژی بداند جای بحث و گفتگو دارد.
این شاعر در پاسخ به اینکه «این اصول و قواعد چیست و چگونه میتوان به توافقی درباره آنها رسید؟»اظهار کرد: ارزشها و مفاهیمی که برای یک جامعه مهم هستند.اما اینکه این ارزش ها نسبی هستند و از جامعهای به جامعه دیگر یا در شرایط مختلف یک جامعه تغییر میکند یا نه، خود مساله است که باید به آن پرداخت. معتقدان به پارناسیزم (هنر برای هنر) بر این باورند که در هنر تعهدی نیست. بلکه به این خاطر هنر را میآموزیم یا به آن عشق میورزیم که هنرها به طور ذاتی زیبا هستند همچنین به نسبی بودن ارزشها تاکید دارند بر این اساس ارزشها در هر دوره و جامعه نسبت به دوره و جامعه دیگر متفاوتاند. در نظر بگیرید جامعهای را که با جنگ درگیر شده است، مشخص است که وطن دوستی، همنوع دوستی، شجاعت و مفاهیم اینچنینی نه به طور نسبی که در هر جامعهای جزو ارزشها به حساب خواهد آمد و مورد توافق هنرمندان آن جامعه برای تولید آثار هنری بر اساس آن ارزشها خواهند بود.
وی در زمینه وضعیت هنر متعهد در کشور اظهار کرد: سرچشمههای هنر متعهد در کشور را باورهای دینی، انقلاب و جنگ تشکیل میدهند که هر یک در جای خود قابل شرح و تبیین است. ولی برای دور نشدن از موضوع به نظر میرسد با روشنگریهایی که امام راحل در سالهای آغازین انقلاب و رهبری در سالهای بعد طبق سخنرانیها ارائه نمودهاند و ورود دغدغهمند دستگاهها و نهادهای مربوط، این گونهی هنری رو به رشد بوده است. با این حال تا رسیدن به نقطه مطلوب و تاثیرگذاری قابل توجه در جامعه شاید فاصله داشته باشد.
این شاعر در زمینه آسیبهایی که این هنر میتواند با آن درگیر باشد، گفت: میتوان گلوگاههای زیر را به عنوان آسیب برای هنر متعهد در نظر گرفت که در این زمینه وقتی نقش هنر را با توجه به کارکرد ابزاری و رسانهای آن در کارهای معمولی و اثربخشی و سبک سازی زندگی نادیده بگیریم، وقتی نهادها در پرورش هنرمند ناموفق عمل نموده و افرادی که دغدغه هنر متعهد را ندارند برای این هنر تصمیمگیری میکنند و وقتی بومیسازی زبان هنر بر اساس مفاهیم انقلاب و جنگ مغفول واقع شود، این هنر مورد آسیب قرار خواهد گرفت.
انتهای پیام/
نظر شما